De laatste maanden train ik veel teams op o.a. ‘aanspreken’. Aanspreken, zucht! Het woord alleen al roept direct een soort weerstand bij me op. Komt zo kritisch over, alsof dat wat we doen altijd slecht is. Geen wonder dat niemand aanspreken leuk of prettig vindt. En dan nog maar te zwijgen over de manier waarop het dan door menigeen gedaan wordt. Daar gaan mijn haren ook recht van overeind staan. Ver verwijderd van onze eigen waarden zitten we vaak midden in het oordeel.
Want het lijkt goed om kritisch te zijn, maar feitelijk maakt de persoon die het geeft zichzelf én zijn/haar normen tot middelpunt en niet het contact met de ander en wat er dan zomaar onverwacht kan gebeuren. Dus waar gaat het werkelijk om? Wat jij ervan víndt of hoe we het samen (willen) ervaren.
Leer elkaars waarheden eens wat beter kennen en waarderen. Luister eens wat vaker om te begrijpen in plaats van om te reageren. Stel eens wat vaker een open vraag. En vooral, haal dat oordeel ertussenuit en handel vanuit liefde in plaats van angst. Contact, dat is het sleutelwoord! In contact met jezelf en de ander. En hoe je dat doet zal ik je dan ook zeker leren.
Met liefdevolle groet,
Nancy Verstegen